U osób zdrowych ilość zawartości dwunastniczej, a przeważnie także i zaczynów trzustkowych, po wstrzyknięciu pilokarpiny wzrasta. Ilość zaczynów może czasami pozostać ta sama, nigdy jednak nie jest mniejsza niż najniższe wartości prawidłowe, które wynoszą: T 38° 2 (d 38° r 30= 00 jednostkom metoda Grossa) D-30, = 160 jedno 38° i L 24h=1 jednostce. Za niewydolność trzustki przemawia: 1) zmniejszenie ilości zaczynów trzustkowych w zawartości dwunastniczej na czczo, chociażby ona wzrosła po pilokarpinie ponad najmniejszą ilość prawidłową; 2) zmniejszenie ilości zaczynów trzustkowych w zawartości dwunastniczej na czczo i nieosiągnięcie najniższych ilości prawidłowych po pilokarpinie, zwłaszcza zaś dalsze zmniejszenie po pilokarpinie; 3) prawidłowa ilość zaczynów trzustkowych w zawartości dwunastniczej na czczo, jeżeli ona po pilokarpinie nie wzrasta, zwłaszcza zaś gdy się zmniejsza; 3) zmniejszenie ilości zawartości dwunastniczej po pilokarpinie, nawet jeżeli ilość zaczynów nieco wzrośnie lub utrzyma się na poprzednim poziomie. Zaburzenia te przemawiają za niewydolnością trzustki nawet wtedy, gdy dotyczą chociażby jednego z jej zaczynów trawiennych. Badania zachowania się zaczynów w kale poniekąd są bowiem one kłopotliwe, a ich wyniki są niepewne. Badania stanu trzustki za pomocą oznaczania zaczynów trzustkowych w moczu i w krwi opiera się na tym, że w razie utrudnienia dostawania się soku trzustkowego do dwunastnicy jego zaczyny wchłaniają się w dużej ilości do krwi a stąd przechodzą w nadmiarze do moczu, oczywiście, jeśli miąższ trzustki nie zostanie całkowicie zniszczony przez sprawę chorobową. [przypisy: kardiomiopatia takotsubo, kwas aminobenzoesowy, skierowania do sanatorium zwroty ]
Powiązane tematy z artykułem: kardiomiopatia takotsubo kwas aminobenzoesowy skierowania do sanatorium zwroty