Blona sluzowa

Okolica węchowa jest ograniczona do dogłowowej jednej trzeciej części przegrody, prawie całej górnej małżowiny oraz do małego odcinka środkowej części małżowiny środkowej. Przechodząc stopniowo od przedsionka nosa, gdzie znajduje się nabłonek prążkowany płaski, stwierdza się kolumnowy nabłonek rzęskowy z licznymi gruczołami. W dogłówowej części nosa rzęski są najsłabiej rozwinięte. Błona śluzowa ma różną grubość na poszczególnych małżowinach i na odpowiednich częściach przegrody, od przodu jest gruba na kilka milimetrów, ku tyłowi staje się stopniowo coraz cieńsza, aż do jednego milimetra. Przylega ona ściśle do okostnej i do ochrzęstnej. Grubość tej błony jest niemal całkowicie zależna od tkanki jamistej, leżącej w błonie właściwej (tunica propria), w której jest bogata siatka naczyń włosowatych, tuż poniżej nabłonka i znajdujących się w nim gruczołów. Ten splot żylny otoczony jest przez podłużne i okrężne pęczki gładkich mięśni, które mogą się obkurczać. [więcej w: diastaza, rzadkie choroby genetyczne spis, pelagra choroba ]