Cechy kliniczne i wyniki kardiomiopatii Takotsubo (stres) AD 3

Wszystkie analizy zostały wykonane przy użyciu oprogramowania statystycznego SPSS w wersjach 21.0 i 22.0 (IBM). Wszystkie wykresy zostały skompilowane przy użyciu oprogramowania Prism 6 (GraphPad). Wyniki
Badaj pacjentów
Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka pacjentów w punkcie wyjściowym. Spośród 1750 pacjentów z kardiomiopatią takotsubo 1571 (89,8%) stanowiły kobiety (średnia [. SD] wiek, 66,8 . 13,0 lat) i 1384 wszystkich pacjentów (79,1%). ) to kobiety w wieku powyżej 50 lat (tabela oraz tabele S1 i S2 oraz ryc. S1 w dodatku uzupełniającym). Dominującym objawem przy przyjęciu był ból w klatce piersiowej (75,9%), a następnie duszność (46,9%) i omdlenia (7,7%). Fizyczne wyzwalacze były częściej obecne niż wyzwalacze emocjonalne (36,0% vs. 27,7%), podczas gdy 7,8% pacjentów miało oba wyzwalacze. U 28,5% pacjentów kardiomiopatia z rodzaju takotsubo wystąpiła bez wyraźnego spustu. Emocjonalne wyzwalacze były częstsze wśród kobiet, podczas gdy fizyczne wyzwalacze były bardziej rozpowszechnione wśród mężczyzn (tabela oraz tabele S1 i S2 i ryc. S2 w dodatkowym dodatku).
Ryc. 2. Ryc. 2. Cztery typy kardiomiopatii Takotsubo. Wśród 1750 badanych pacjentów najczęstszym typem kardiomiopatii typu takotsubo (stresem) był typ wierzchołkowy (u 81,7% pacjentów) (panele A i B), a następnie śródkomorowy typ (u 14,6% pacjentów) (panele C i D), typ podstawowy (u 2,2% pacjentów) (panele E i F) oraz ogniskowy (u 1,5% pacjentów) (panele G i H). Wszystkie angiogramy lewej komory uzyskano w prawym przednim skośnym widoku (30 stopni) podczas rozkurczu (lewa kolumna) i skurczu (środkowa kolumna). W skrajnej prawej kolumnie pokazano nieprawidłowość ruchów ściennych obserwowaną przy każdym typie zaburzenia, z czerwoną wskazującą rozkurcz, białą wskazującą skurcz i linią przerywaną wskazującą lokalizację nieprawidłowości ruchu ściany.
Miejscową kardiomiopatię typu takotsubo zidentyfikowano u 81,7% pacjentów, podczas gdy postać środkowo-komorowa stwierdzono w 14,6%, a podstawowe i ogniskowe stwierdzono odpowiednio w 2,2% i 1,5% (ryc. 2, tabele S1 i S2 w dodatkowym dodatku, oraz Filmy od do 4).
Przy przyjęciu poziom troponiny był podwyższony u 87,0% pacjentów, a średnie stężenia były podobne do tych u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym. Chociaż poziom troponiny zwiększył się aż o czynnik 1,8 podczas hospitalizacji u pacjentów z kardiomiopatią takotsubo, pacjenci z ostrym zespołem wieńcowym mieli wzrost o współczynnik 6 powyżej wartości przyjęć (P <0,001). Kinaza kreatynowa nie była istotnie podwyższona u większości pacjentów z kardiomiopatią typu takotsubo (średni poziom, współczynnik 0,87 górnej granicy prawidłowego zakresu). W sumie 82,9% pacjentów miało podwyższony poziom peptydu natriuretycznego w mózgu przy przyjęciu (o współczynnik 5,9 górnej granicy prawidłowego zakresu), który znacznie przekraczał poziomy wśród pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym (Tabela 1, oraz Tabele S1 i
Wyniki dotyczące elektrokardiografii przy przyjęciu wykazały rytm zatokowy u ponad 90% pacjentów z kardiomiopatią typu takotsubo, którzy mieli istotnie wyższe tętno niż pacjenci z ostrym zespołem wieńcowym. Wskaźniki uniesienia odcinka ST były podobne w obu grupach. Natomiast depresja z uniesieniem odcinka ST wystąpiła jedynie u 8,3% pacjentów z kardiomiopatią takotsubo, ale u 31,1% pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym. Warto zauważyć, że wydłużenie odstępu QT skorygowane o częstość rytmu serca było wykrywalne u znacznej części pacjentów z kardiomiopatią typu takotsubo (tabela oraz tabele S1 i S2 w dodatkowym dodatku).
Zmniejszoną frakcję wyrzutową lewej komory (wartość średnia, 40,7 . 11,2%) odnotowano u 86,5% pacjentów z kardiomiopatią takotsubo przy przyjęciu, ale tylko 54,2% pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym (wartość średnia, 51,5 . 12,3%; P < 0,001). Warto zauważyć, że 93,0% pacjentów z kardiomiopatią takotsubo miało zwiększone ciśnienie końcoworozkurczowe lewej komory (> 11 mm Hg) na angiografię (Tabela oraz Tabele S1 i S2 oraz Fig. W koronarografii, chorobą wieńcową zdiagnozowano u 15,3% pacjentów z kardiomiopatią typu takotsubo. Przy przyjęciu 32,5% pacjentów przyjmowało leki beta-adrenolityczne, a 37,9% przyjmowało inhibitory konwertazy angiotensyny lub blokery receptora angiotensyny, częstość stosowania wzrastała przy wypisie (odpowiednio 78,1% i 79,3%) ( Tabela i Tabele S1 i
Ponad połowa pacjentów z kardiomiopatią typu takotsubo (55,8%) miała historię lub ostry epizod zaburzeń neurologicznych lub psychiatrycznych, stany, które były widoczne tylko u 25,7% pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym (P <0,001) [więcej w: kreatynina cena badania, siatki centylowe niemowląt, badanie ubm ]