W kilku małych seriach całkowite przeżycie u pacjentów z rearanżacją ROS1 było podobne jak u pacjentów bez rearanżacji ROS1. Podobnie jak u pacjentów z NSCLC z rearanżacją ALK, u pacjentów z NSCLC z rearanżacją ROS1 ostatecznie rozwija się oporność na kryzotynib. W dniu wyłączenia danych progresję choroby lub zgon wystąpiły u 23 z 50 pacjentów (46%). Opisano dwa odrębne mechanizmy oporności na kryzotynib w NSCLC z rearanżacją ROS1: wtórna mutacja, która utrudnia wiązanie leku27 i aktywację receptora naskórkowego czynnika wzrostu, co umożliwia komórkom nowotworowym obejście zależnego od krizotynibu hamowania sygnalizacji ROS1.30 Ostatnio, silniej Wyróżniający się strukturalnie inhibitory ALK nowej generacji skutecznie pokonują oporność na krizotynib w NSCLC z rearanżacją ALK.31-33 Niektóre, ale nie wszystkie, nowe inhibitory ALK również celują w ROS1.3334 Czy ROS1-rearanżowany NSCLC będzie są również podatne na kolejną terapię z coraz silniejszymi inhibitorami.
Podsumowując, rearanżacja ROS1 definiuje drugą podgrupę molekularną NSCLC, dla której kryzotynib jest wysoce aktywny. U większości pacjentów kryzotynib wywoływał trwałą odpowiedź kliniczną i był związany z działaniem 2. lub niższym efektem toksycznym. Wyniki te podkreślają znaczenie badania przesiewowego pod kątem tej zmiany genetycznej u pacjentów z zaawansowanym NSCLC. Chociaż w niniejszym badaniu wykorzystano FISH, zaproponowano inne metody diagnostyczne, a dalsze prace są wymagane w celu ustalenia najbardziej skutecznej strategii przesiewowej w przegrupowaniu ROS1.
[więcej w: ślepa próba, skierowania do sanatorium zwroty, zaburzenia integracji sensorycznej test ]
Powiązane tematy z artykułem: skierowania do sanatorium zwroty ślepa próba zaburzenia integracji sensorycznej test