Podobał mi się artykuł informacyjny na temat skaczących genów autorstwa dr Schwartz (wydanie z 6 kwietnia) .1 Jednak we wprowadzeniu jest błąd. Thomas Hunt Morgan wykonał wczesne (1910) dzieło cytowane nie w Kalifornijskim Instytucie Technologii, ale na Uniwersytecie Columbia, ze studentami: AH Sturtevant, HJ Muller i CB Bridges.2 Jego ruch do Kalifornijskiego Instytutu Technologii nie nastąpił do 1928 roku. Mówi się, że rozbawił mieszkańców dzielnicy uniwersyteckiej Columbia University, okazjonalnie biegnąc w dół Amsterdam Avenue, ścigając rzadkie muchy siecią.
Philip L. Cohen, MD
University of North Carolina, Chapel Hill, NC 27599-7280
3 Referencje1. Schwartz RS. Skaczące geny. N Engl J Med 1995; 332: 941-944
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
2. Encyclopaedia Britannica. Chicago: Encyclopaedia Britannica, 1960.
Google Scholar
3. Nowy słownik biograficzny Webstera. Springfield, Mass .: Merriam-Webster, 1988.
Google Scholar
Artykuł dr Schwartz zaczyna się od użytecznej linii czasu dotyczącej historii genetyki. Dawno zapomniany papier Mendla rzeczywiście pojawił się, jak twierdzi dr Schwartz, w transakcjach Brünn Natural History Society. Niestety, dr Schwartz wydaje się datować Darwin s Origin of Species do roku 1868, podczas gdy strona tytułowa pierwszego wydania (oraz duża liczba kolejnych cytowań) wskazuje, że wielkie dzieło Darwina pojawiło się w 1859 roku.
Richard M. Caplan, MD
University of Iowa, Iowa City, IA 52242-1101
Istotne treści artykułu dr Schwartza są dobrze napisane i poprawne, chociaż większość genetyków prawdopodobnie nie zgadzałaby się z użyciem terminu skaczące geny w odniesieniu do krzyżowania i translokacji. Również oba przykłady translokacji podane w końcowych akapitach powinny być poprawnie nazywane wzajemnością, a nie tylko drugą
W pierwszych akapitach znajduje się kilka błędnych lub wprowadzających w błąd stwierdzeń, które, choć wstępne i historyczne, powinny zostać wyjaśnione. Pierwsze zastosowanie zasad Mendla do choroby u ludzi, alkaptonurii, zostało zgłoszone przez Archibalda Garroda w 1902 roku, chociaż otrzymał sugestie od Williama Batesona. Nazwisko CM MacLeod, współpracownika w pracy Avery ego w 1944 r., Jest niepoprawnie napisane w artykule. Wreszcie, choć Barbara McClintock niewątpliwie odkryła pierwszą transpozycję, nie nadała jej tego imienia; nazwała ona elementy kontrolujące genów transpozycyjnych.
Mam świadomość, że uwagi te nie zmieniają zasadniczej treści artykułu, ale myślę, że czytelnicy czasopisma zasługują na poprawną korektę lub wyjaśnienie.
Martin Roubicek, MD
Universidad Nacional de Mar del Plata, 7600 Mar del Plata, Argentyna
Odniesienie1. King RC, Stansfield WD. Słownik genetyki. 4 ed. Nowy Jork: Oxford University Press, 1990.
Google Scholar
Odpowiedź
Dr Schwartz odpowiada:
Do redakcji: Użyłem terminów crossing over i translokacja , aby wprowadzić ideę przeskakiwania genów, ponieważ oba mechanizmy przenoszą elementy genetyczne z jednego położenia chromosomalnego na inny poprzez pękanie i łączenie nici DNA Celowo nazwałem przejście rodzajem tasowania genów , aby zasygnalizować jego rozróżnienie od skaczącego genu i transpozycji .
Dr Roubicek prawdopodobnie odwołuje się do moich przykładów chromosomu Philadelphia, który nazwał wzajemną translokacją i translokacji myc, którą określiłem jako translokację t (8; 14). Nie chciałem sugerować, że translokacja myc nie jest odwrotna. Ograniczona przestrzeń pozwoliła tylko na krótką wzmiankę o myc.
Odkrycie alkaptonurii przez Garroda jest dobrze znane, jak zauważa dr Roubicek. Niemniej jednak, jak stwierdziłem w moim artykule, Bateson zastosował prawa Mendla do analizy choroby. Historia choroby człowieka w Cambridge daje dobre podsumowanie pionierskiej roli Batesona w genetyce alkaptonurii.1
Według biografki Barbary McClintock, Evelyn Fox Keller, McClintock użył terminu transpozycja . Keller stwierdza w swojej książce: Te dwa fakty razem sugerują transpozycję – pojęcie i pojęcie McClintocka wprowadzone publicznie po raz pierwszy w 1948 roku. 2
Mylnie zlokalizowałem pokój muchy w California Institute of Technology, ponieważ McClintock pracował w laboratorium Morgana w instytucie zimą 1931-1932.
Co do reszty, mea culpa.
Robert S. Schwartz, MD
2 Referencje1. Kiple KF, wyd. Historia ludzkości w Cambridge na świecie. New York: Cambridge University Press, 1993: 117-9.
Google Scholar
2. Transpozycja. W: Keller EF. Uczucie dla organizmu: życie i dzieło Barbary McClintock. Nowy Jork: WH Freeman, 1983: 133.
Google Scholar
[hasła pokrewne: skierowania do sanatorium zwroty, kardiomiopatia takotsubo, kwas aminobenzoesowy ]